Kick-off, excursies en verrassende tegenstellingen
Blijf op de hoogte en volg Florianne
21 Januari 2015 | Aruba, Oranjestad
Lieve allemaal,
Mijn vakantie is voorbij! We begonnen vandaag met de ‘kick-off’ op de universiteit. We luisterden daarbij nog een keer naar wat het idee achter dit programma is: dat we allemaal de stap maken naar onafhankelijk en zelfstandig onderzoek doen, en vooral ook dat we leren om daarbij advies te vragen en goed te gebruiken. Ook belangrijk is dat we informatie gaan delen, met als reden: “If a tree falls in the forest and nobody hears it, did it make a sound? Well, if nobody heard it WHO CARES! That’s why we are going to share our information with each other and with the community, to make it matter.”
Na deze inspirerende woorden begaven we ons naar de auto’s waarmee we vervolgens het halve eiland rond tourden. Het was een relaxte excursie waarbij we luisterden naar verhalen van de Arubaanse studenten en van onze begeleiders. Zo zijn de naar de zuidoostpunt van het eiland gereden (het voelt daar echt alsof de wereld ophoudt), hebben we ruïnes van een oude goudsmelterij bezocht, en luisterden we naar het inspirerende verhaal van een duikinstructeur die van een enorm afgetakeld pand stukje bij beetje wat moois maakt.
Waar denk jij aan als je ‘Aruba’ hoort? Waarschijnlijk aan de prachtige helderwitte stranden, de azuurblauwe zee, en palapa’s of hangmatten. Dat beeld is zeker realistisch! Aruba heeft prachtige witte zandstranden en de kleur van de zee is werkelijk om je elke seconde opnieuw over te verbazen. Maar Aruba is meer. Op het grootste deel van het eiland bestaat de vegetatie uit cactussen en andere planten die extreme droogte kunnen verdragen. Zie foto’s, een behoorlijk ander beeld dan de stranden! Verder is er een enorm verschil tussen het noordwesten en het zuidoosten van het eiland. In het noordwesten is er geen plaats waar je kunt staan zonder dat je tegen een hotel, resort of uit de kluiten gewassen vakantiehuisje aankijkt. Het is er toeristisch, neppig, de kleuren en structuren doen vermoeden dat je in Disneyland of de Efteling bent beland. Het zuidoosten van het eiland geeft een totaal ander beeld: enorm veel gebouwen zijn vervallen en verlaten. Wegens overdonderend resultaat ben ik gestopt met mijn turflijstje ‘vergane glorie’. De meeste bewoonde/gebruikte gebouwen, hoe prachtig in kleur geschilderd ook, getuigen van armoede. Ook is de natuur op dit deel van het eiland nog veel meer met rust gelaten. De olieraffinaderij is toch wel het meest imposante voorbeeld van verlatenheid. Een behoorlijke hoeveelheid immense opslagtanks en bijbehorende apparatuur worden amper meer gebruikt. De stad die er ooit omheen groeide, San Nicolaas, ruikt nog naar de olie die er op dit moment wordt opgeslagen. Het is een schril contrast: prachtige witte stranden met uitzicht op die raffinaderij.
Na een dag vol verhalen, geschiedenisfeiten en anekdotes, aten we bij ‘Zeerover’, waar de vis en garnalen voor je neus uit het water worden gevist, worden schoongemaakt en geserveerd. Verser wordt het niet! Daarna zegen we in de buurt van de universiteit neer voor een biertje en een melig spel domino, wat erg populair is in dit deel van de Cariben.
Morgen begint de dag om 8 uur bij een pier, alwaar wij aan boord zullen gaan van een zeilboot voor de volgende serie excursies! De dag erna zal ik weer naar windsurfles gaan, waar ik afgelopen week mee begonnen ben. Het gaat erg goed en is superleuk. Needless to say dat ik zin heb in de komende dagen :D
Knuffels,
Flo
Mijn vakantie is voorbij! We begonnen vandaag met de ‘kick-off’ op de universiteit. We luisterden daarbij nog een keer naar wat het idee achter dit programma is: dat we allemaal de stap maken naar onafhankelijk en zelfstandig onderzoek doen, en vooral ook dat we leren om daarbij advies te vragen en goed te gebruiken. Ook belangrijk is dat we informatie gaan delen, met als reden: “If a tree falls in the forest and nobody hears it, did it make a sound? Well, if nobody heard it WHO CARES! That’s why we are going to share our information with each other and with the community, to make it matter.”
Na deze inspirerende woorden begaven we ons naar de auto’s waarmee we vervolgens het halve eiland rond tourden. Het was een relaxte excursie waarbij we luisterden naar verhalen van de Arubaanse studenten en van onze begeleiders. Zo zijn de naar de zuidoostpunt van het eiland gereden (het voelt daar echt alsof de wereld ophoudt), hebben we ruïnes van een oude goudsmelterij bezocht, en luisterden we naar het inspirerende verhaal van een duikinstructeur die van een enorm afgetakeld pand stukje bij beetje wat moois maakt.
Waar denk jij aan als je ‘Aruba’ hoort? Waarschijnlijk aan de prachtige helderwitte stranden, de azuurblauwe zee, en palapa’s of hangmatten. Dat beeld is zeker realistisch! Aruba heeft prachtige witte zandstranden en de kleur van de zee is werkelijk om je elke seconde opnieuw over te verbazen. Maar Aruba is meer. Op het grootste deel van het eiland bestaat de vegetatie uit cactussen en andere planten die extreme droogte kunnen verdragen. Zie foto’s, een behoorlijk ander beeld dan de stranden! Verder is er een enorm verschil tussen het noordwesten en het zuidoosten van het eiland. In het noordwesten is er geen plaats waar je kunt staan zonder dat je tegen een hotel, resort of uit de kluiten gewassen vakantiehuisje aankijkt. Het is er toeristisch, neppig, de kleuren en structuren doen vermoeden dat je in Disneyland of de Efteling bent beland. Het zuidoosten van het eiland geeft een totaal ander beeld: enorm veel gebouwen zijn vervallen en verlaten. Wegens overdonderend resultaat ben ik gestopt met mijn turflijstje ‘vergane glorie’. De meeste bewoonde/gebruikte gebouwen, hoe prachtig in kleur geschilderd ook, getuigen van armoede. Ook is de natuur op dit deel van het eiland nog veel meer met rust gelaten. De olieraffinaderij is toch wel het meest imposante voorbeeld van verlatenheid. Een behoorlijke hoeveelheid immense opslagtanks en bijbehorende apparatuur worden amper meer gebruikt. De stad die er ooit omheen groeide, San Nicolaas, ruikt nog naar de olie die er op dit moment wordt opgeslagen. Het is een schril contrast: prachtige witte stranden met uitzicht op die raffinaderij.
Na een dag vol verhalen, geschiedenisfeiten en anekdotes, aten we bij ‘Zeerover’, waar de vis en garnalen voor je neus uit het water worden gevist, worden schoongemaakt en geserveerd. Verser wordt het niet! Daarna zegen we in de buurt van de universiteit neer voor een biertje en een melig spel domino, wat erg populair is in dit deel van de Cariben.
Morgen begint de dag om 8 uur bij een pier, alwaar wij aan boord zullen gaan van een zeilboot voor de volgende serie excursies! De dag erna zal ik weer naar windsurfles gaan, waar ik afgelopen week mee begonnen ben. Het gaat erg goed en is superleuk. Needless to say dat ik zin heb in de komende dagen :D
Knuffels,
Flo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
