Het leven is goed
Blijf op de hoogte en volg Florianne
16 April 2015 | Aruba, Oranjestad
Lieve allemaal,
Vanuit een hangmat voor het huis kijk ik een laatste keer uit over het eiland. De hooiberg, Oranjestad, een hoopje cactussen. De avondlucht is zwoel en ik wens dat ik wat langer had gehad om van dit eiland te genieten zonder verplichtingen of werkdruk. Wat ben ik ook een verwend nest.
De laatste dagen al helemaal: er was een warme douche, er kwam tot twee keer toe vlees uit mijn vlees-top 3 op tafel, ik werd overal heengebracht met de auto en naast de hangmat zorgden ook lieve katten en een hond voor een absolute zen-mood. Ik weet dat jullie dit lezen: nog eens ontzettend bedankt voor de heerlijke dagen!
Op de allerlaatste dag moet ik nog eens vroeg komen opdraven voor een tv-interview over mijn onderzoek. Heerlijk last-minute, om mijn ervaringen met kort dag plannen op Aruba nog eens te onderstrepen. De journaliste wil ook met scholen gaan praten en een aantal leerlingen interviewen. Ik ben blij dat ze er zoveel werk van maakt – instructietaal lijkt me een belangrijk onderwerp om onder de aandacht te blijven brengen. Na het interview ga ik nog een laatste keer surfen. Als ik in mijn nette rokje en jasje het strand oploop, word ik meteen hartelijk uitgelachen. “Ha Flo! Ben je niet een beetje overdressed voor surfen? Kom nou, ga je snel omkleden, je kan wel even daar in dat huissie.” In het ‘huissie’ ontdeed ik me van oorbellen, make-up en andere overbodigheden, en vervolgens genoot ik op het water van een heerlijke wind die me meetrok in het ene spectaculaire sprintje na het andere. Een prachtig afscheidscadeautje!
Dit is het deel waar gecensureerd gaat worden. Ik ga jullie namelijk niet vertellen dat ik me vergist had in de vluchttijden, en dat ik een uur eerder vloog dan ik dacht. Nee, daar schaam ik me teveel voor. Ik was wel gewoon op tijd, maar kon hierdoor niet meer van iedereen afscheid nemen :(.
Als we opstijgen heb ik een knoop in mijn maag. Hoe zeer ik ook toe ben aan teruggaan, het idee om na drie maanden ineens te vertrekken is bizar. Mijn ervaringen op dit eiland hebben me erg veel geleerd, over uiteenlopende dingen. Zo weet ik nu dat ik in staat ben om zelfstandig onderzoek te doen, maar ook dat dooie garnalen niet eng (en zelfs lekker) zijn zonder pootjes. Ik weet nu dat ik niet voor altijd in een klimaat zou willen wonen waar het elke dag 35 graden is. Wie had dat gedacht? Gewoon echt te warm als je veel denkwerk wil verrichten en daarnaast nog graag sport. Verder heb ik me in een mooie nieuwe taal kunnen verdiepen en een hele nieuwe vaardigheid geleerd: windsurfen. Aruba heeft me ook geleerd genuanceerder naar talige situaties te kijken. Ik ging er stiekem heen met het idee dat ‘de oplossing’ toch niet zo ingewikkeld, en zeker niet ver weg zou moeten zijn. Toen bleek dat complexe problemen complex zijn omdat ‘de’ oplossing ten eerste niet bestaat en ten tweede bergen werk verderop ligt. Goeiemorgen, Flo.
Ook ben ik op Aruba tot rust gekomen. Toen ik aankwam was ik druk in mijn hoofd (me daar ook erg van bewust). Ik sloopte mijn omgeving en mezelf en wist ik van voren niet waar ik van achteren mee bezig was. Daar hield ik zelfs de liefkozende bijnaam ‘huiskluns’ aan over. Langzaamaan werd dat beter, tot ik weer ruimte in mijn hoofd had om mooie details op te merken en zelfs de glazen deuren weer betrekkelijk veilig waren in mijn buurt. Toen ik na het symposium hardop stelde dat het een mooie dag was geweest en dat ik alles zo leuk had gevonden, kreeg ik als reactie de samenvatting van mijn leerervaringen: “Ja… het leven is goed.”
Liefs en tot snel,
Flo
Vanuit een hangmat voor het huis kijk ik een laatste keer uit over het eiland. De hooiberg, Oranjestad, een hoopje cactussen. De avondlucht is zwoel en ik wens dat ik wat langer had gehad om van dit eiland te genieten zonder verplichtingen of werkdruk. Wat ben ik ook een verwend nest.
De laatste dagen al helemaal: er was een warme douche, er kwam tot twee keer toe vlees uit mijn vlees-top 3 op tafel, ik werd overal heengebracht met de auto en naast de hangmat zorgden ook lieve katten en een hond voor een absolute zen-mood. Ik weet dat jullie dit lezen: nog eens ontzettend bedankt voor de heerlijke dagen!
Op de allerlaatste dag moet ik nog eens vroeg komen opdraven voor een tv-interview over mijn onderzoek. Heerlijk last-minute, om mijn ervaringen met kort dag plannen op Aruba nog eens te onderstrepen. De journaliste wil ook met scholen gaan praten en een aantal leerlingen interviewen. Ik ben blij dat ze er zoveel werk van maakt – instructietaal lijkt me een belangrijk onderwerp om onder de aandacht te blijven brengen. Na het interview ga ik nog een laatste keer surfen. Als ik in mijn nette rokje en jasje het strand oploop, word ik meteen hartelijk uitgelachen. “Ha Flo! Ben je niet een beetje overdressed voor surfen? Kom nou, ga je snel omkleden, je kan wel even daar in dat huissie.” In het ‘huissie’ ontdeed ik me van oorbellen, make-up en andere overbodigheden, en vervolgens genoot ik op het water van een heerlijke wind die me meetrok in het ene spectaculaire sprintje na het andere. Een prachtig afscheidscadeautje!
Dit is het deel waar gecensureerd gaat worden. Ik ga jullie namelijk niet vertellen dat ik me vergist had in de vluchttijden, en dat ik een uur eerder vloog dan ik dacht. Nee, daar schaam ik me teveel voor. Ik was wel gewoon op tijd, maar kon hierdoor niet meer van iedereen afscheid nemen :(.
Als we opstijgen heb ik een knoop in mijn maag. Hoe zeer ik ook toe ben aan teruggaan, het idee om na drie maanden ineens te vertrekken is bizar. Mijn ervaringen op dit eiland hebben me erg veel geleerd, over uiteenlopende dingen. Zo weet ik nu dat ik in staat ben om zelfstandig onderzoek te doen, maar ook dat dooie garnalen niet eng (en zelfs lekker) zijn zonder pootjes. Ik weet nu dat ik niet voor altijd in een klimaat zou willen wonen waar het elke dag 35 graden is. Wie had dat gedacht? Gewoon echt te warm als je veel denkwerk wil verrichten en daarnaast nog graag sport. Verder heb ik me in een mooie nieuwe taal kunnen verdiepen en een hele nieuwe vaardigheid geleerd: windsurfen. Aruba heeft me ook geleerd genuanceerder naar talige situaties te kijken. Ik ging er stiekem heen met het idee dat ‘de oplossing’ toch niet zo ingewikkeld, en zeker niet ver weg zou moeten zijn. Toen bleek dat complexe problemen complex zijn omdat ‘de’ oplossing ten eerste niet bestaat en ten tweede bergen werk verderop ligt. Goeiemorgen, Flo.
Ook ben ik op Aruba tot rust gekomen. Toen ik aankwam was ik druk in mijn hoofd (me daar ook erg van bewust). Ik sloopte mijn omgeving en mezelf en wist ik van voren niet waar ik van achteren mee bezig was. Daar hield ik zelfs de liefkozende bijnaam ‘huiskluns’ aan over. Langzaamaan werd dat beter, tot ik weer ruimte in mijn hoofd had om mooie details op te merken en zelfs de glazen deuren weer betrekkelijk veilig waren in mijn buurt. Toen ik na het symposium hardop stelde dat het een mooie dag was geweest en dat ik alles zo leuk had gevonden, kreeg ik als reactie de samenvatting van mijn leerervaringen: “Ja… het leven is goed.”
Liefs en tot snel,
Flo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
