Meeerrrrr waterrrrr
Blijf op de hoogte en volg Florianne
07 Maart 2015 | Aruba, Oranjestad
Lieve allemaal,
Het is helemaal geen regenseizoen, maar het bleef vanaf de laatste keer dat ik schreef maar met bakken uit de hemel vallen. Zo ook op donderdagochtend om half zes ’s ochtends, toen ik gewapend met een mini-paraplu het huis uitliep, op weg naar een school in San Nicolaas. Ik beschermde mijn tas vol papieren met de paraplu en incasseerde zelf de druppels die helaas niet alleen uit de lucht kwamen. Ik heb luidkeels gevloekt naar elke automobilist die vlak naast me als een gek door een modderplas reed en mij daardoor voorzag van een overdaad aan nattigheid. Tegen zessen zat ik drijfnat in de bus. Ik was nog de enige. De chauffeur had een lekker muziekje opstaan, en samen zongen we luidkeels mee. In de tussentijd reden we over iets dat meer op een rivier dan op een weg leek, en bad ik dat er niemand liep onder de enorme muur van water die constant onder de buswielen vandaan spoot. Eenmaal op de school ging alles gewoon weer goed, maar zelfs daar was de regen een probleem. In één van de klassen kwam er - na een half uurtje normaal weer - plotseling een HOOSbui door de ramen naar binnen, waardoor de helft van de leesteksten opslag drijfnat was, en alle kinderen tegelijk bij de ramen stonden om elkaar handig tegen te werken bij het dichtdoen ervan. In de bus terug brak opeens een raam vlak naast de chauffeur. Ik schrok me kapot, maar zag buiten niemand, dus ik vroeg: "Who threw that?" De mensen om me heen begonnen te lachen, en één van hen antwoordde: "It's the devil, he's angry at the rain..." De buschauffeur leek ook allerminst aangedaan en klopte het glas handig van z'n schouder. Gelukkig kreeg ik al snel de echte uitleg: dit gebeurt wel vaker als het ineens kouder is (ongeveer 25 graden). Dan springt het raam spontaan door het temperatuurverschil. Wist ik veel xD Naast het toch-wel-schrikgevoel kreeg ik het ook gewoon niet meer warm omdat mijn kleren zo nat waren. Geen pretje dus.
Wat wél een pretje is, of eigenlijk een dikke pret: ik het ALLE data nu binnen! 402 kinderen hebben de teksten gelezen en de vragen gemaakt, en ik heb alles al ingevoerd in de computer. De meest creatieve/leuke antwoorden heb ik gepost op de facebook pagina ‘UA-UCU student collaboration’, een pagina die sowieso het volgen waard is! Het enige wat ik nu nog hoef te doen is alles analyseren en mijn thesis schrijven.
Maar eerst is het tijd voor een weekendje rust. Vandaag ben ik met Anja op pad geweest langs het meest noordelijke deel van de westkust. We hebben eindeloos veel hagedissen gezien (en over ons heen laten klimmen) en kwamen zelfs een hele groep pelikanen tegen. Het witte dat je op de foto’s ziet is allemaal pelikanenpoep. Je kunt je voorstellen dat het er heerlijk naar vis rook…
Ik had mijn paraplu eigenlijk als parasol meegenomen naar Aruba, maar het loopt helaas anders. Ik hoorde het hem ook zeggen gisteren: “Dit was niet de afspraak, Flo.” Gelukkig hebben we vandaag ‘maar’ twee keer een beetje regen gehad, dus het lijkt de goede kant op te gaan. Binnenkort weer zonnige verhalen!
Liefs,
Flo
Het is helemaal geen regenseizoen, maar het bleef vanaf de laatste keer dat ik schreef maar met bakken uit de hemel vallen. Zo ook op donderdagochtend om half zes ’s ochtends, toen ik gewapend met een mini-paraplu het huis uitliep, op weg naar een school in San Nicolaas. Ik beschermde mijn tas vol papieren met de paraplu en incasseerde zelf de druppels die helaas niet alleen uit de lucht kwamen. Ik heb luidkeels gevloekt naar elke automobilist die vlak naast me als een gek door een modderplas reed en mij daardoor voorzag van een overdaad aan nattigheid. Tegen zessen zat ik drijfnat in de bus. Ik was nog de enige. De chauffeur had een lekker muziekje opstaan, en samen zongen we luidkeels mee. In de tussentijd reden we over iets dat meer op een rivier dan op een weg leek, en bad ik dat er niemand liep onder de enorme muur van water die constant onder de buswielen vandaan spoot. Eenmaal op de school ging alles gewoon weer goed, maar zelfs daar was de regen een probleem. In één van de klassen kwam er - na een half uurtje normaal weer - plotseling een HOOSbui door de ramen naar binnen, waardoor de helft van de leesteksten opslag drijfnat was, en alle kinderen tegelijk bij de ramen stonden om elkaar handig tegen te werken bij het dichtdoen ervan. In de bus terug brak opeens een raam vlak naast de chauffeur. Ik schrok me kapot, maar zag buiten niemand, dus ik vroeg: "Who threw that?" De mensen om me heen begonnen te lachen, en één van hen antwoordde: "It's the devil, he's angry at the rain..." De buschauffeur leek ook allerminst aangedaan en klopte het glas handig van z'n schouder. Gelukkig kreeg ik al snel de echte uitleg: dit gebeurt wel vaker als het ineens kouder is (ongeveer 25 graden). Dan springt het raam spontaan door het temperatuurverschil. Wist ik veel xD Naast het toch-wel-schrikgevoel kreeg ik het ook gewoon niet meer warm omdat mijn kleren zo nat waren. Geen pretje dus.
Wat wél een pretje is, of eigenlijk een dikke pret: ik het ALLE data nu binnen! 402 kinderen hebben de teksten gelezen en de vragen gemaakt, en ik heb alles al ingevoerd in de computer. De meest creatieve/leuke antwoorden heb ik gepost op de facebook pagina ‘UA-UCU student collaboration’, een pagina die sowieso het volgen waard is! Het enige wat ik nu nog hoef te doen is alles analyseren en mijn thesis schrijven.
Maar eerst is het tijd voor een weekendje rust. Vandaag ben ik met Anja op pad geweest langs het meest noordelijke deel van de westkust. We hebben eindeloos veel hagedissen gezien (en over ons heen laten klimmen) en kwamen zelfs een hele groep pelikanen tegen. Het witte dat je op de foto’s ziet is allemaal pelikanenpoep. Je kunt je voorstellen dat het er heerlijk naar vis rook…
Ik had mijn paraplu eigenlijk als parasol meegenomen naar Aruba, maar het loopt helaas anders. Ik hoorde het hem ook zeggen gisteren: “Dit was niet de afspraak, Flo.” Gelukkig hebben we vandaag ‘maar’ twee keer een beetje regen gehad, dus het lijkt de goede kant op te gaan. Binnenkort weer zonnige verhalen!
Liefs,
Flo
-
08 Maart 2015 - 11:06
Monica :
Lieve Flo, het klinkt enorm afgezaagd maar wat geniet ik weer van je verhalen.
Jij kunt van alle kleine dingen een feestje maken. Een grote kwaliteit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley