Sisters reunited

Lieve allemaal,

We hebben hoog bezoek! Mijn 'zus'/vriendin/intussen-toch-wel-vaste- reismaatje, Anja, is me hier komen opzoeken en verblijft de komende twee weken bij ons. De eerste dag hebben we niet veel bijzonders uitgevoerd, maar ze was all smiles omdat het weer warm was en de zee blauw. Geen moeilijke gast dus. We zijn met de meiden van het huis heerlijk uit eten geweest. Op weg naar de wc in het restaurant schrok ik me wild van een levensgrote knuffeltijger die daar op een bankje lag. Ik hoorde gelach en keek een beetje beschaamd grijnzend om naar een giechelend meisje en haar moeder. Op dat moment stopten we uit verbazing allebei met lachen: het was één van de kinderen die afgelopen week heeft meegewerkt aan mijn onderzoek! Waarschijnlijk heeft ze terug aan tafel aan haar familie verteld wie ik was, want de rest van de avond heb ik starende blikken van haar broertjes moeten ontwijken... rottig klein eiland ;)
Na een zware after-dinnerdip en een korte wandeling, ploften we op bed voor een fijne, diepe slaap.

Na een paar uur werden we wakker van een enorme hoosbui. Ik zette de airco uit en gooide de ramen open. Meteen kwam de geur van zomerregen naar binnen en ik keek slaperig naar hoe de hele Caribische zee ineens boven het eiland leek te hangen. Ik bleek niet de enige te zijn die wakker was geworden van de storm: ineens voelde ik Anja's arm om mijn schouders. Het is alweer drie jaar geleden dat we elkaar in Argentinië leerden kennen, en dat we in een lek tentje op de harde rotsgrond verwoede pogingen deden om te slapen, ondanks de regen in onze gezichten en het toch wel hilarische gevloek van een reisgenoot... Nu stonden we gelukkig in een droge kamer met fatsoenlijke bedden. Ik omhelsde mijn grote zus en samen keken we een poos in stilte naar de regen.

Liefs,
Flo