Dataverzameling: lolly's en lol
Blijf op de hoogte en volg Florianne
27 Februari 2015 | Aruba, Oranjestad
Lieve allemaal,
De eerste helft van de tests en vragenlijsten heb ik deze week afgenomen. 8 klassen lieve pubers waagden zich aan twee kleine tekstjes, één over rare babynamen en één over de nadelen van kleine viskommen. Ze gaven massaal aan het ontzettend leuk te vinden om te doen, zowel mondeling als op de vragenlijst. Zo las ik de volgende dingen terug:
“De tekst van gekke namen vond ik heel erg leuk en ik wil graag meer over de gekke namen weten, de vragen waren ook wel goed. Ik denk dat als ik thuis gaat ik over de gekke namen onderzoeken. Leuke teksten!”
“Ik wil deze dingen op school hebben.”
“Het was erg moeilijk en ik snapte het amper. Maar het was leuk en grappig om te doen. Doei.”
Na het ophalen van de laatste vragenlijst haalde ik steeds een zak lolly’s uit mijn tas om mijn woorden van dankbaarheid wat kracht bij te zetten. Onbetaalbaar, hoe een stuk of 25 kids dan tegelijk met een blij gezichtje opveren. De docenten vonden dat ook leuk, en stonden de kinderen bij hoge uitzondering toe om in de klas te eten.
Het concept anonimiteit was in één van de klassen reden voor een hoop gelach. Eén van de jongens had zijn naam per ongeluk opgeschreven, en onder luid commentaar van de kinderen in zijn groepje ging hij dat vervolgens met een dikke laag type-ex zitten bedekken. In een ander groepje gebeurde een meisje ongeveer hetzelfde, maar zij koos voor de methode ‘kras-tot-het-papier-net-niet-scheurt”. Ik kon het niet helpen om te glimlachen toen ik één van de vragenlijsten terugkreeg met daarboven als naam ‘Anoniem xD’. Toch bleek het voor op zijn minst 1 leerling belangrijk dat het anoniem was. Ik las op het antwoordpapier: “Ik wil dat niemand mijn bladje krijgt alleen jij.”
Over lol gesproken: in een andere klas had de leraar wat leeswerk opgegeven voor de kinderen die klaar waren met mijn onderzoek. Hoe meer kinderen klaar waren, hoe meer gegiechel ik hoorde. Ook de docent zat te grijnzen en af en toe hardop te lachen. Ik snapte er niks van, tot ik een blik wierp in één van de boeken: “Hoofdstuk 1: seksualiteit.”
Het meest bijzondere dat ik tot nu toe ben tegengekomen, was één van de antwoorden op de laatste vraag: “Wil je nog iets zeggen over de teksten of de vragen?” Er was de eerste dag maar 1 klas, waarin een meisje erg lang over het lezen van de teksten deed. Ik ging na een poosje naar haar tafeltje, en vroeg of het lukte. Er stond lichte paniek in haar ogen te lezen, dus ik probeerde haar gerust te stellen en te zeggen dat het echt niet uitmaakte als de vragen fout gingen: het was immers alleen voor mijn onderzoek. Daarna vroeg ik of ze dacht dat ze klaar was voor de vragen, en tot mijn verrassing knikte ze. Ik smolt toen ik later op één van de vragenformulieren terug las: “Ik vond het leuk, maar ik kon bijna niets verstaan. Dank u wel om naar me te luisteren.”
Liefs,
Flo
De eerste helft van de tests en vragenlijsten heb ik deze week afgenomen. 8 klassen lieve pubers waagden zich aan twee kleine tekstjes, één over rare babynamen en één over de nadelen van kleine viskommen. Ze gaven massaal aan het ontzettend leuk te vinden om te doen, zowel mondeling als op de vragenlijst. Zo las ik de volgende dingen terug:
“De tekst van gekke namen vond ik heel erg leuk en ik wil graag meer over de gekke namen weten, de vragen waren ook wel goed. Ik denk dat als ik thuis gaat ik over de gekke namen onderzoeken. Leuke teksten!”
“Ik wil deze dingen op school hebben.”
“Het was erg moeilijk en ik snapte het amper. Maar het was leuk en grappig om te doen. Doei.”
Na het ophalen van de laatste vragenlijst haalde ik steeds een zak lolly’s uit mijn tas om mijn woorden van dankbaarheid wat kracht bij te zetten. Onbetaalbaar, hoe een stuk of 25 kids dan tegelijk met een blij gezichtje opveren. De docenten vonden dat ook leuk, en stonden de kinderen bij hoge uitzondering toe om in de klas te eten.
Het concept anonimiteit was in één van de klassen reden voor een hoop gelach. Eén van de jongens had zijn naam per ongeluk opgeschreven, en onder luid commentaar van de kinderen in zijn groepje ging hij dat vervolgens met een dikke laag type-ex zitten bedekken. In een ander groepje gebeurde een meisje ongeveer hetzelfde, maar zij koos voor de methode ‘kras-tot-het-papier-net-niet-scheurt”. Ik kon het niet helpen om te glimlachen toen ik één van de vragenlijsten terugkreeg met daarboven als naam ‘Anoniem xD’. Toch bleek het voor op zijn minst 1 leerling belangrijk dat het anoniem was. Ik las op het antwoordpapier: “Ik wil dat niemand mijn bladje krijgt alleen jij.”
Over lol gesproken: in een andere klas had de leraar wat leeswerk opgegeven voor de kinderen die klaar waren met mijn onderzoek. Hoe meer kinderen klaar waren, hoe meer gegiechel ik hoorde. Ook de docent zat te grijnzen en af en toe hardop te lachen. Ik snapte er niks van, tot ik een blik wierp in één van de boeken: “Hoofdstuk 1: seksualiteit.”
Het meest bijzondere dat ik tot nu toe ben tegengekomen, was één van de antwoorden op de laatste vraag: “Wil je nog iets zeggen over de teksten of de vragen?” Er was de eerste dag maar 1 klas, waarin een meisje erg lang over het lezen van de teksten deed. Ik ging na een poosje naar haar tafeltje, en vroeg of het lukte. Er stond lichte paniek in haar ogen te lezen, dus ik probeerde haar gerust te stellen en te zeggen dat het echt niet uitmaakte als de vragen fout gingen: het was immers alleen voor mijn onderzoek. Daarna vroeg ik of ze dacht dat ze klaar was voor de vragen, en tot mijn verrassing knikte ze. Ik smolt toen ik later op één van de vragenformulieren terug las: “Ik vond het leuk, maar ik kon bijna niets verstaan. Dank u wel om naar me te luisteren.”
Liefs,
Flo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley